وانمود کن تا اتفاق بیفته در واقع یک نسخه صوتی است که منجر به شادی می شود. آیا می دانستید لبخند زدن روحیه را تقویت می کند و لذت و شادی را جایگزین غم و غصه می کند؟ بنابراین خیلی راحت می توانید در عرض چند دقیقه خودتان را خوشحال کنید.
زمانی که عضلات لبخند را فعال می کنید خیلی زود انتقال دهنده های عصبی که مسئول احساس لذت و شادی هستند را آزاد می کنید. این نظریه بر اساس این واقعیت است که تظاهر به یک احساس باعث ایجاد آن احساس می شود.
مردم وقتی خوشحال هستند می خندند و بالعکس مردم وقتی می خندند خوشحال هستند. این یک واکنش ساده است که تک تک ما از آن برخورداریم.
به گفته دکتر اندرو نیوبرگ خندیدن نشانه رضایت احساسی است. تحقیقات قبل از تولد نشان داده است که جنین در داخل رحم مادر لبخند می زند و حتی بعد از تولد هم این کار را انجام می دهد.
بیایید حدس بزنیم که کودکان در روز چقدر می خندند.
بچه ها روزانه ۴۰۰ بار می خندند و این در حالی است که یک فرد جوان در روز ۴۰ تا ۵۰ مرتبه نیشخند می زند. بعضی جوانان فقط ۲۰ بار در روز لبخند می زنند. پس بچه ها ۲۰ برابر بیشتر از جوان ها شاد هستند.
چرا خندیدن مسری است؟ تقلید لبخند مهم ترین بخش درک ارتباط بین لبخند و شادی است و جامعه این حالات چهره را ساختگی می خواند.
توانایی ما برای تقلید لبخند بر توانایی تشخیص واقعی بودن لبخند دیگران تاثیر می گذارد. بدون این کار نمی توانیم از طریق لبخند با دیگران ارتباط برقرار کنیم. به علاوه لبخند چه واقعی باشد چه مصنوعی هم به واکنش ما نسبت به شخصی که لبخند می زند تاثیر می گذارد و هم به سطح شادی خود ما.
دانشمندان تحقیقاتی در این زمینه که انسان ها چگونه می توانند لبخند واقعی را از لبخند مصنوعی تشخیص دهند انجام دادند. جالب است بدانید که پاسخ سوال کاملا فیزیولوژیکی است. در لبخند مصنوعی بر خلاف لبخند واقعی عضلات متفاوتی به کار گرفته می شود. در لبخندهای اجتماعی عضلات زایگوماتیک عضلاتی که گوشه های دهان را کنترل می کنند و مسئول انحنای دهان به سمت بالا هستند به کار گرفته می شوند.
در لبخند واقعی عضلات اکستراکولار اطراف چشم به کار گرفته می شوند. به همین دلیل وقتی می خواهیم متوجه شویم که آیا لبخند طرف مقابل واقعی است یا نه به چشم های او نگاه می کنیم. ذهن ما هندسه صورت فرد را با لبخند مصنوعی مقایسه می کند. در واقع این لبخند را با الگوی لبخندی که در تمام روابط اجتماعی به کار برده ایم مقایسه می کنیم. سپس ذهن مان ارزیابی می کند که آیا این شرایط نیاز به لبخند زدن دارد یا نه؟ سپس به طور ناخودآگاه ادای لبخند را در می آوریم و در نتیجه احساس شادی را در خود ایجاد می کنیم.
وقتی لبخند واقعی است در مغز چه می گذرد؟ سیگنال های عصبی از قشر خاکستری مغز به ساقه مغز نقل مکان می کنند و به سمت عضلات لبخند صورت حرکت می کنند. وقتی این عضلات مشغول می شوند به مغز بازخورد ارسال می کنند و پیام شادی می دهند. در نتیجه چرخه شادی را به وجود می آورند و سیستم پاداش مغز را تحریک می کنند.
خندیدن بر سطح هورمون های کورتیزول، دوپامین، آدرنالین و اندورفین تمام عوامل بیوشیمیایی شادی تاثیر می گذارد. در نتیجه بازخورد مثبت شادی را بوجود می آورد و اندورفین تولید می شود و سیگنال های عصبی به عضلات صورت منتقل می شود سپس دوباره سیگنال به مغز ارسال می شود و اندورفین بیشتری تولید می شود.